Hallo. Ik ben Rutger (1985).
Als kind wilde ik al schrijver worden. Schrijver en boswachter, want ik was gek op dieren. Overdag de bossen inspecteren en ‘s avonds schrijven in mijn blokhut, was het (hopeloos romantische) idee.
Niet veel later werd ik op slag verliefd op de wereld van comedy en cabaret. Samen met mijn vader keek ik naar programma’s als Dit Was Het Nieuws en Kopspijkers, terwijl mijn opa alle afleveringen van Van Kooten en De Bie op videoband bleek te hebben. In de auto luisterden we naar Youp van ‘t Hek, Theo Maassen, Hans Teeuwen en Herman Finkers. Ik kon ze allemaal perfect imiteren.
Op de middelbare school wist ik dan ook zeker: ik zou cabaretier worden. En schrijven. Bij het schooltoneel en als hoofdredacteur van de schoolkrant leerde ik allerlei andere getalenteerde weirdo’s kennen, met een even grote liefde voor het absurdisme van Monty Python en Gummbah.
Na mijn eindexamen werd ik redactielid van jongerenmagazine Spunk en begon ik te freelancen voor OOR, NRC en VARA TV Magazine. Ik deed met name interviews, o.a. met Jonathan Safran Foer en Irvine Welsh.
Na een afwijzing bij de toneelschool besloot ik geschiedenis te gaan studeren. Intussen begon ik op te treden als stand-up comedian. Ik haalde de finales van het Stand-Up Comedy Concours, het Amsterdams Studenten Cabaret Festival en de Culture Comedy Award. Ik werd toegelaten bij Comedytrain, dé springplank van Nederland, waar ik al mijn helden had zien optreden.
Na een studieperiode in Berlijn begon ik bij Comedytrain. Het werd een grote worsteling en nadat ik na anderhalf jaar nog niet doorgebroken was, werd mijn proeftijd niet verlengd.
Gelukkig had ik in de tussentijd hard//hoofd opgericht, het online tijdschrift voor kunst en journalistiek, dat mijn tijd bij de schoolkrant moest doen herleven. Het ontpopte zich tot een gevestigde naam in het medialandschap, dat vele talenten de kans gaf om zich te ontwikkelen. Op het hoogtepunt was ik als hoofdredacteur verantwoordelijk voor een redactie van zo’n 60 vrijwilligers, met dagelijkse kwaliteitscontent (en steevast uitverkochte feesten).
Ik stopte met hard//hoofd om weer zelf te kunnen schrijven, met mijn boek Een Grootse Mislukking (2015) als resultaat, een verzameling van persoonlijke (en vaak grappige) essays. Ik freelancete voor alles en iedereen, met name voor NRC, maar ook voor Elle, de Volkskrant, Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer.
Met mijn middelbare schoolvriend en hard//hoofdbroeder Stephane Kaas had ik al aan wat filmprojecten gewerkt, toen we besloten om een bio-docu over onze favoriete schrijver Etgar Keret te maken, in de stijl van zijn surrealistische korte verhalen. Etgar, die ik al kende omdat ik hem voor Vrij Nederland had geïnterviewd, stemde enthousiast in met ons ambitieuze plan.
Na doldwaze en intense draaiperiodes in New York en Israël en interviews met Ira Glass, Jonathan Safran Foer en Gary Shteyngart, kwam ‘Etgar Keret: Based on a True Story’ in 2017 uit. De film kreeg veel positieve reacties en won overal ter wereld prijzen, met als hoogtepunt de International Emmy Award. Hij werd in meer dan 30 landen vertoond. Ira Glass schreef er een lovende tweet over, die ik nog moet inlijsten.
Rond die tijd werd ik vader, wat mijn leven compleet veranderde. Ik schreef er korte stukjes over op Facebook en via mijn nieuwsbrief, om mezelf te trainen om bondiger te schrijven (en omdat ik plots geen tijd had). Ik begon een interview-podcast genaamd Kopstuk met Mea Dols de Jong (later Kyra Bououargane) om te blijven leren van bekende mensen die ik bewonderde. Soms gaf ik een schrijfcursus.
Uiteindelijk nam ik een baan aan als redactielid bij Dit Was Het Nieuws, waar ik al jaren grappen voor schreef. Drie jaar lang (ook tijdens corona, zonder publiek) maakten we dit klassieke programma, waar ik enorm veel leerde!
Na mijn avonturen in de journalistiek, de wereld van stand-up & cabaret, de literaire wereld en Hilversum, besloot ik me nu te richten op de filmwereld. Samen met mijn beste vriend Rein Mulder en producent Fleur Winters (Big Blue Series) werkten we jarenlang aan een idee voor een internationale comedyserie, over een jongeman genaamd David die in Berlijn gedumpt wordt en daar een nieuw bestaan moet opbouwen. Gebaseerd op onze eigen ervaringen in Berlijn -- en onze liefde voor absurde (en Amerikaanse) humor.
In 2023 ging This Is Gonna Be Great eindelijk in productie, met Rein in de hoofdrol en geproduceerd door zenders uit drie landen (Nederland, België en Duitsland). In het najaar van 2024 zal het op tv komen. Spannend man. Jeetje.
Inmiddels werken Rein ik fulltime als scenarioduo, met verschillende kleine en grotere opdrachten op onze naam. Momenteel schrijven we met met Renske de Greef (die ik nog ken van Spunk) aan de verfilming van haar graphic novel Mamamorfose. Daarnaast denken we over onze eigen film-ideeën, seizoen 2 van TIGBG en wellicht ook een theaterproductie. En de behoefte om te performen is ook nooit ver weg...
Ik woon in Amsterdam-Noord met mijn vrouw en twee kinderen (en een derde onderweg). Geen boswachter, geen cabaretier, nog steeds zelf mijn biografieën voor mijn zelfpromotie-website aan het schrijven, toch behoorlijk tevreden. En behoorlijk bang voor klimaatverandering.
Niet veel later werd ik op slag verliefd op de wereld van comedy en cabaret. Samen met mijn vader keek ik naar programma’s als Dit Was Het Nieuws en Kopspijkers, terwijl mijn opa alle afleveringen van Van Kooten en De Bie op videoband bleek te hebben. In de auto luisterden we naar Youp van ‘t Hek, Theo Maassen, Hans Teeuwen en Herman Finkers. Ik kon ze allemaal perfect imiteren.
Op de middelbare school wist ik dan ook zeker: ik zou cabaretier worden. En schrijven. Bij het schooltoneel en als hoofdredacteur van de schoolkrant leerde ik allerlei andere getalenteerde weirdo’s kennen, met een even grote liefde voor het absurdisme van Monty Python en Gummbah.
Na mijn eindexamen werd ik redactielid van jongerenmagazine Spunk en begon ik te freelancen voor OOR, NRC en VARA TV Magazine. Ik deed met name interviews, o.a. met Jonathan Safran Foer en Irvine Welsh.
Na een afwijzing bij de toneelschool besloot ik geschiedenis te gaan studeren. Intussen begon ik op te treden als stand-up comedian. Ik haalde de finales van het Stand-Up Comedy Concours, het Amsterdams Studenten Cabaret Festival en de Culture Comedy Award. Ik werd toegelaten bij Comedytrain, dé springplank van Nederland, waar ik al mijn helden had zien optreden.
Na een studieperiode in Berlijn begon ik bij Comedytrain. Het werd een grote worsteling en nadat ik na anderhalf jaar nog niet doorgebroken was, werd mijn proeftijd niet verlengd.
Gelukkig had ik in de tussentijd hard//hoofd opgericht, het online tijdschrift voor kunst en journalistiek, dat mijn tijd bij de schoolkrant moest doen herleven. Het ontpopte zich tot een gevestigde naam in het medialandschap, dat vele talenten de kans gaf om zich te ontwikkelen. Op het hoogtepunt was ik als hoofdredacteur verantwoordelijk voor een redactie van zo’n 60 vrijwilligers, met dagelijkse kwaliteitscontent (en steevast uitverkochte feesten).
Ik stopte met hard//hoofd om weer zelf te kunnen schrijven, met mijn boek Een Grootse Mislukking (2015) als resultaat, een verzameling van persoonlijke (en vaak grappige) essays. Ik freelancete voor alles en iedereen, met name voor NRC, maar ook voor Elle, de Volkskrant, Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer.
Met mijn middelbare schoolvriend en hard//hoofdbroeder Stephane Kaas had ik al aan wat filmprojecten gewerkt, toen we besloten om een bio-docu over onze favoriete schrijver Etgar Keret te maken, in de stijl van zijn surrealistische korte verhalen. Etgar, die ik al kende omdat ik hem voor Vrij Nederland had geïnterviewd, stemde enthousiast in met ons ambitieuze plan.
Na doldwaze en intense draaiperiodes in New York en Israël en interviews met Ira Glass, Jonathan Safran Foer en Gary Shteyngart, kwam ‘Etgar Keret: Based on a True Story’ in 2017 uit. De film kreeg veel positieve reacties en won overal ter wereld prijzen, met als hoogtepunt de International Emmy Award. Hij werd in meer dan 30 landen vertoond. Ira Glass schreef er een lovende tweet over, die ik nog moet inlijsten.
Rond die tijd werd ik vader, wat mijn leven compleet veranderde. Ik schreef er korte stukjes over op Facebook en via mijn nieuwsbrief, om mezelf te trainen om bondiger te schrijven (en omdat ik plots geen tijd had). Ik begon een interview-podcast genaamd Kopstuk met Mea Dols de Jong (later Kyra Bououargane) om te blijven leren van bekende mensen die ik bewonderde. Soms gaf ik een schrijfcursus.
Uiteindelijk nam ik een baan aan als redactielid bij Dit Was Het Nieuws, waar ik al jaren grappen voor schreef. Drie jaar lang (ook tijdens corona, zonder publiek) maakten we dit klassieke programma, waar ik enorm veel leerde!
Na mijn avonturen in de journalistiek, de wereld van stand-up & cabaret, de literaire wereld en Hilversum, besloot ik me nu te richten op de filmwereld. Samen met mijn beste vriend Rein Mulder en producent Fleur Winters (Big Blue Series) werkten we jarenlang aan een idee voor een internationale comedyserie, over een jongeman genaamd David die in Berlijn gedumpt wordt en daar een nieuw bestaan moet opbouwen. Gebaseerd op onze eigen ervaringen in Berlijn -- en onze liefde voor absurde (en Amerikaanse) humor.
In 2023 ging This Is Gonna Be Great eindelijk in productie, met Rein in de hoofdrol en geproduceerd door zenders uit drie landen (Nederland, België en Duitsland). In het najaar van 2024 zal het op tv komen. Spannend man. Jeetje.
Inmiddels werken Rein ik fulltime als scenarioduo, met verschillende kleine en grotere opdrachten op onze naam. Momenteel schrijven we met met Renske de Greef (die ik nog ken van Spunk) aan de verfilming van haar graphic novel Mamamorfose. Daarnaast denken we over onze eigen film-ideeën, seizoen 2 van TIGBG en wellicht ook een theaterproductie. En de behoefte om te performen is ook nooit ver weg...
Ik woon in Amsterdam-Noord met mijn vrouw en twee kinderen (en een derde onderweg). Geen boswachter, geen cabaretier, nog steeds zelf mijn biografieën voor mijn zelfpromotie-website aan het schrijven, toch behoorlijk tevreden. En behoorlijk bang voor klimaatverandering.
Voor opdrachten kunt u contact opnemen via rutger.lemm[at]gmail.com. Ik regel al mijn zaken zelf, maar ben wel lid van Lira, de Auteursbond en werk voor contracten samen met Versteeg Wigman Sprey advocaten.
Korte copy/paste-bio voor opdrachtgevers:
Rutger Lemm (1985) schrijft grappen en persoonlijke verhalen. Hij doet altijd te veel tegelijk: film (Etgar Keret: Based on a True Story – o.a. winnaar van een International Emmy Award), televisie (This Is Gonna Be Great), boeken (Een Grootse Mislukking), columns, essays en stukjes. In zijn podcast Kopstuk interviewt hij mensen die hij bewondert.
Korte copy/paste-bio voor opdrachtgevers:
Rutger Lemm (1985) schrijft grappen en persoonlijke verhalen. Hij doet altijd te veel tegelijk: film (Etgar Keret: Based on a True Story – o.a. winnaar van een International Emmy Award), televisie (This Is Gonna Be Great), boeken (Een Grootse Mislukking), columns, essays en stukjes. In zijn podcast Kopstuk interviewt hij mensen die hij bewondert.